Gelukkig kan je een blogbericht al lang van te voren inplannen, want het gaat nog steeds erg beroerd met mijn nek en bovenrug, helaas. Dus ik pc heel weinig en (als ik dat dan doe meestal via mijn tablet, want achter de computer dan gaat het helemaal mis met me). Ben nog steeds duizelig op het moment dat ik dit typ (6 april) en hoop dat dat eens overgaat. Gelukkig blijft de hoofdpijn me nu wat meer gespaard zoals laatst, toen was het zelfs zo erg dat ik geen geluid kon verdragen en heb mijn dagen toen veelal slapend doorgebracht. Maar over tot de orde van de dag (dit blogbericht typen duurt al zolang omdat ik het in kleine stappen moet doen i.v.m. overbelasting.
Cornelie heeft bij de
Dutch Card Lovers een leuke maar ik vond wel moeilijke opdracht bedacht, (de kleuren waren lastig). Gebruik onderstaande kleurencombinatie voor je kaart.
Het zijn totaal niet mijn kleuren, dus had er ook weinig papier van, dus mijn eerste kaart die is het niet geworden, vond hem niet echt geweldig, (laat hem toch zien) en toen keek ik op mijn scrapplek en zag ik deze kaartjes liggen met inkt kleurtjes erop, eens gemaakt op een workshop maar nooit gebruikt. Toen zag ik de basis van mijn kaart. Een mooie stempel van Stampin Up er op en klaar was mijn kaart waar ik wel tevreden over was.
Dit is dus mijn miskleun, die het niet is geworden.
Maar deze is het geworden, wel een klein beetje gesmokkeld want het lila is wat meer rosè uitgevallen, maar achter deze kaart sta ik dus helemaal achter.
Voel me verlaten, door mijn lichaam
voel me verlaten, door iedereen
voel me verlaten, door mijn gevoel
wat wordt je wereldje toch klein,
als je niet kan, wat je wilt doen
en je wilt zoveel...
wat doe ik hier, vraag ik me soms af
waar moet dat heen, vraag ik me soms af
Soms weet ik het niet meer...
De wereld hoort te bloeien,
maar helaas is dat er voor mij nu niet bij.
Groetjes Yvon...