dag 2 week 2 van de revalidatie

Zo ben er weer vanmorgen, toch weer vermoeiend geweest uit gestukt met fitness, eerst 12 minuten fietsen en toen  nog een kleine half uurtje cardio fitness. 

Daarna 3 kwartier pauze en als laatste werken met het boek de pijn de baas. Merk wel dat ik al eigenlijk wel geaccepteerd heb dat ik minder kan en dingen in heb moeten leveren ten opzichte van de andere, dus Daarna een gesprek met Theo gehad hierover en die wil volgende week dinsdag als ze weer bij elkaar komen om iedereen te bespreken kijken of hij me in groep 3 kan plaatsen.  Ben dan alleen weer zo`n muts en vergeten te vragen wat groep 3 inhoud denk meer conditie opbouwen want daar is me veel aan gelegen en als ik meer conditie heb kan ik ook beter met de pijn omgaan dat is een feit. ook weet ik dus niet als ik in groep 3 kom of dit aansluitend kan dus na de carnavals week of dat ik weer langere tijd moet wachten dus dat is nog onzeker. Maar dat zie ik wel weer als het zover is. 

Had ook een goed gevoel over dit gesprek en zie het dus met vertrouwen tegemoet.

Vorig jaar tijdens de observatie was ik ook een heel ander persoon dan nu in 2012 is er echt een knop omgegaan en zie ik het leven weer zoals voor 2011 door die roze bril.

Zo moest er een stukje over mij geschreven worden door iemand anders over hoe ik ben en dit is wat Petra over me zei en wat dus heel herkenbaar is.

Je bent vooral eerlijk in je praten en doen, je kan een luistert oor zijn naar anderen maar je kan zelf ook goed je ziekte verwoorden naar iemand anders toe.

Je probeert een steun voor anderen te zijn en als je niet kan helpen, b.v. omdat dit lichamelijk te veel van je vergt vindt je dat soms zeer moeilijk, maar dan vraag je Johan om hulp.

Met je ziekte o.a F.M kan je op het moment goed omgaan, vorig jaar ging dat minder, maar met het oog op de aankomende revalidatie gaf het je op de een of andere manier een boest, je weet waar je grenzen lichamelijk liggen en doet dan een pas terug of je neemt je rust.

Samen kunnen we genieten van een dagje uit, ook al weet je dat je daarna een stapje terug moet doen omdat het vaak toch veel van je vergt, maar dat heb je er voor over ( ik ook trouwens ).

En dan heb je natuurlijk nog je grote hobby, scrappen waar je veel afleiding in vindt.

Op dit moment sta je midden in het leven, je aanvaart je gebreken i.v.m ziekte en maakt er gewoon het beste van en geniet je van mooie dingen om je heen ( ook al zijn ze soms zo klein ) ondanks je beperkingen.

Petra nog bedankt over deze mooie woorden, ben er trots op dat jij mijn vriendin bent door dik en dun.

Iedereen bedankt weer voor het lezen en eventuele reactie`s doet me goed.

liefs Yvon.