Gelukkig, weer een jaartje ouder...

Gistermiddag dan mijn 51ste verjaardag gevierd, met de kinderen, schoonouders, zus, zwager en vrienden. Eerlijk gezegd zag ik er tegenop, omdat het de dag van de crematie van mijn vader was, precies één jaar geleden. Maar gelukkig is het meegevallen. Al eindigde de dag weer minder leuk.

Ben schandalig verwend door veel mensen met kaarten ook van vriendinnen verder weg die toch aan me dachten.
Mooie cadeaus, zoals van mijn zus en zwager een geweldig mooie wollen sjaal met handgeverfde wol uit Uruguay. Vriendin Maaike, die me verraste door onverwachts te komen. We gaan een dagje samen op pad, zodra het weer beter wordt.
Veel bloemen, glutenvrije koeken, geld, bonbons en van de kinderen en Johan een flappentapper om bij te leggen aan een tattoo die ik hopelijk binnenkort kan laten zetten. Deze tattoo wil ik laten zetten om o.a. mijn vader te gedenken, zodat hij ook altijd bij me is. Net als de tattoo die ik enkele jaren geleden heb laten zetten. Hoop dat ik dan eindelijk de rust kan vinden, na de dood van mijn vader en zo een zeer hectisch jaar af kan sluiten.

Lieve groet Yvon...